در تمامی میکروکنترلر ها، واحد های زمانی (تایمر) وجود دارند که به کاربر امکان می دهند تا عملکردهای زمانبندی و توابع تاخیر را در برنامه های خود پیاده سازی کنند. توابع تاخیر به کاربر اجازه می دهند تا برنامه را برای مدت زمان مشخصی متوقف کنند و سپس ادامه دهند. این قابلیت بسیار مفید است زیرا به کاربر امکان می دهد تا عملکردهای خاص را در زمان مناسب اجرا کند. تایمر ها همچنین به کاربر اجازه می دهند تا عملکردهای خود را بر اساس یک بازه زمانی خاص تکرار کنند. به عنوان مثال، کاربر می تواند یک عملکرد را هر 1 ثانیه تکرار کند. این واحدهای زمانی بسیار قابل تنظیم هستند و به کاربر اجازه می دهند تا زمانبندی دقیق را برای برنامه های خود تعیین کنند. در این مقاله، به بررسی توابع تاخیر و تایمر در آردوینو پرداخته خواهد شد.